Dlaczego jadamy zupy? Chyba przede wszystkim dlatego, że w większości sporządzane są na bazie jarzyn, a także dlatego, że dzięki nim obiad staje się bardziej urozmaicony i sycący. Zupy wcale nie muszą być wysokokaloryczne, chyba że traktowane są jako jednodaniowy obiad. I właściwie nie zawierają dużo kalorii, to tylko tradycyjna polska kuchnia utrwaliła w nas przyzwyczajenia zasmażania zup tłuszczem lub zaprawiania śmietaną mąką. Przy sporządzaniu obiadu potrzebna jest po prostu rozsądna decyzja: jeżeli uznamy, że drugie danie jest ubogie, to wzbogacimy zupę właśnie śmietaną, zasmażką, dodaniem makaronu czy kaszy. Ale podstawowym składnikiem zupy muszą być jarzyny. Osoby dbające o linię unikają zup w obawie utycia. Jest to przesada, gdyż zupy może zbytnio napełniają i rozciągają żołądek, który domaga się później większej ilości pokarmu, ale na pewno nie są tuczące. Osoba stosująca dietę, może jeść tę samą zupę, co wszyscy, ale bez śmietany czy zasmażek, ale wartości, których dostarczają jarzyny, są dla organizmu niezbędne. . Jak najprościej sporządzać zupy? Należy przygotować włoszczyznę, czyli wszystkiego po trochu, tj. marchew, pietruszkę, seler, por, cebulę i ewentualnie (bo nie do wszystkich zup pasuje) kawałek włoskiej kapusty. Na zupę dla czterech osób potrzeba minimum 1/4 kg włoszczyzny. Po dokładnym umyciu jarzyny obieramy i, myjemy powtórnie. Następnie gotujemy je albo w całości, albo rozdrobnione, tj. pokrojone w kostkę, plasterki czy paseczki, czy nawet utarte na tarce z dużymi oczkami. Włoszczyzna wymaga gotowania przez godzinę, młoda 30—40 minut. Jeżeli dodatek do zupy mają stanowić ziemniaki, to wkładamy je na 20 minut przed zakończeniem gotowania.
