Ten obszerny opis mojej drogi do właściwego obrazu samego siebie i zdrowej samooceny posłużył do udowodnienia, jak istotne znaczenie ma dla dziecka poczucie bycia akceptowanym, szczególnie przez osoby stanowiące dla niego wzorce, jak rodzice czy nauczyciele. Jeśli poczynania dziecka oceniane są jedynie krytycznie, wyciągnie ono z tego faktu następujący wniosek: „Jeśli jestem niewiele wart – to może jestem nic nie wart.”
Dziecko pozbawione akceptacji najważniejszych dla niego osób nie jest w stanie zaakceptować siebie, co jest także przyczyną tworzenia się złego obrazu samego siebie i niskiej samooceny. Są także dzieci, które czują swoją niezwykłość, wpojoną im przez rodziców. Rodzice mojej żony mieli na to sposób. Wpajali w każde ze swoich trojga dzieci poczucie niezwykłości, ale nie pozwalali na to, by którekolwiek z nich czuło się bardziej niezwykłe od pozostałych. Dottie często wspominała uczucie zażenowania czy wręcz niechęci, gdy ktokolwiek wyróżniał ją lub uznawał za lepszą od brata czy siostry.
