Gdy po kilku miesiącach mogłem już wrócić na uczelnię, przeniosłem się do college’u w stanie Michigan, niedaleko farmy ojca. Ojciec nigdy nie ożenił się powtórnie, ale miewał od czasu do czasu randki. Czasami przyjeżdżał odwiedzić mnie w college’u. Po wszystkich tych ciężkich dla nas latach spędziliśmy razem czternaście wspaniałych miesięcy aż do jego śmierci na atak serca. Tych czternaście miesięcy uświadomiło mi, że nigdy nie jest zbyt późno na nadrobienie straconego czasu. Nigdy nie jest zbyt późno na akceptację. Doświadczenia tego ostatniego roku życia mojego ojca dostarczyły mi niesłabnącej motywacji do układania możliwie najlepszych stosunków z moimi dziećmi.
