Bądźmy też tolerancyjni dla tych, którzy mają inne niż my zainteresowania, zamiłowania, sposób życia, a także tzw. dziwactwa. Pozwólmy im mieć swoje hobby.Różne są zamiłowania w poszczególnych okresach życia, chociaż niektóre trwają od dzieciństwa do starości. Czasem jakaś pasja c2y uzdolnienie objawia się dopiero w późnym wieku. Znane są „wybuchy” talentów malarskich u osób starszych, będących na emeryturze, kiedy wolne są od obowiązków zawodowych, a często i rodzinnych. Być może, że talenty te i zainteresowania hamowane były przez okoliczności i dlatego wyzwoliły się dopiero tak późno. Dlatego każdemu członkowi rodziny trzeba umożliwić rozwijanie swoich zainteresowań i zamiłowań. Hobby daje człowiekowi zadowolenie ze spełnienia jakiejś wewnętrznej potrzeby, a także satysfakcję i poczucie własnej wartości; dzieje się to zarówno dzięki poszerzeniu pewnego zakresu wiedzy czy umiejętności, jak i uzyskanym efektom. Dla wielu ludzi hobby jest nie tylko pasją życiową. Jest też jakby wentylem bezpieczeństwa. W trudnych momentach życia ucieczka w świat zainteresowań może przywrócić równowagę psychiczną. Bywa, że hobby przeradza się w manię, staje się pasją zawężającą zainteresowania wyłącznie do pewnej dziedziny. Opanowany taką pasją człowiek poświęca jej zbyt wiele uwagi, czasu i pieniędzy, często krzywdząc w ten sposób rodzinę. Trzeba więc czuwać nad swoim hobby. Traktować je jako relaks, jako odpoczynek psychiczny, a nie jako cel sam w sobie. Zakres i tematyka hobby jest wręcz nieograniczona. Już małe dzieci przejawiają pewne pasje do zbieractwa czy majsterkowania. Często jest to wynikiem sugestii albo tylko obserwacji jakiegoś hobby innych członków rodziny, ale zwykle takie zainteresowania dziecięce nie trwają długo. Zdar?a się, że dziecko wielokrotnie zmienia przedmiot swoich zainteresowań. Trzeba nad tym czuwać, ale do niczego nie zmuszać, niczego nie narzucać, raczej w miarę potrzeby pomagać, aż wykrystalizuje się właściwy kierunek zainteresowań.
