Również i rodzice, odsądzający Jima Bakkera od czci i wiary, oznajmiali w istocie swoim dzieciom: „Kochamy i akceptujemy was tylko dopóty, dopóki nie zaczniecie używać narkotyków, pić i zachodzić w nieślubną ciążę.” Jak więc miałem odpowiedzieć? Jak miałem przekazać swój pogląd na grzech mojej trzynastoletniej córce, nie potępiając grzesznika? Przełknąłem ślinę, zagryzłem wargi i powiedziałem: Kochanie, potępiam czyn Jima Bakkera. To jest grzech. Ale jest różnica między czynem a osobą ten czyn popełniającą. Następnie obszernie wyjaśniłem Kelly, co to jest grzech i w jaki sposób wiąże się ze spotkaniem Jima Bakkera z Jessicą Hahn w hotelowym pokoju. Potem dodałem: Kelly, musisz uświadomić sobie pewną rzecz. Wszyscy w twojej klasie powinni zrozumieć, że Bóg kocha Jima Bakkera tak samo, jak ciebie czy mnie. Wszyscy powinni też zrozumieć, że Chrystus umarł za Jimma Bakkera i za nas wszystkich w równym stopniu. Jeśli Bóg nie może przebaczyć Jimowi Bakkerowi, nie przebaczy również nam. Kelly milczała przez chwilę, gdy szliśmy przez parking w stronę samochodu. Idąc obok niej starałem się ująć w słowa to, co naprawdę chciałem jej powiedzieć: „Kocham ciebie nie dlatego, że jesteś dziewicą. Jeśli zajdziesz w ciążę, możesz przyjść do swojego taty, ponieważ skoro chcę okazać łaskę Bożą Jimowi Bakkerowi, chcę ją okazać także tobie, córeczko.” Wziąwszy głęboki oddech, zatrzymałem Kelly, odwróciłem jej twarz ku sobie i powiedziałem: Kochanie, spójrzmy na to realistycznie. Czy wyobrażasz sobie, co stałoby się ze mną, gdybyś ty zaszła w nieślubną ciąż Ukrzyżowaliby mnie. Odwróciłaby się ode mnie połowa wiernych. W całym kraju dostojnicy Kościoła, redaktorzy, reporterzy, kaznodzieje – wszyscy wycieraliby sobie mną usta. Kelly spojrzała na mnie rozszerzonymi z wrażenia oczami i powiedziała: Wiem, tato.
