Młodsze dzieci chyba nie słyszały moich słów, zbyt pochłonięte myślami o czekających je frytkach i hamburgerach. Gdy odjeżdżaliśmy do drugiej restauracji, Kelly powiedziała: „Tato, sam robisz to, za co mnie ganisz – jaka jest różnica między nazwaniem jakiegoś miejsca śmietnikiem a spelunką”? Jasne, że Kelly chciała mnie przyłapać. Jechaliśmy na kolację, na której zamiast pierwszego dania miałem przeżuwać moje własne słowa. Jakoś to przełknąłem, dziękując Kelly za wytknięcie mi niekonsekwencji i naśladowania zachowania uprzednio skrytykowanego przeze mnie. Było to nieco upokarzające, ale równocześnie najlepszy sposób na poznanie, czym jest obliczalność i samokontrola – zwłaszcza panowanie nad własnym językiem. Na prowadzonych przez nas seminariach dla rodziców mocno podkreślamy wpływ obliczalności na proces wpajania dziecku posłuszeństwa. Ona to pomaga mu w rozwoju samodyscypliny. Dziecko pozbawione właściwego zrozumienia obliczalności nigdy nie wytworzy w sobie wystarczająco silnej samodyscypliny, koniecznej we właściwym odnoszeniu się do autorytetów.
