Akceptacja stanowi podłoże wszystkich stosunków. Nasz stosunek do Boga opiera się na Jego bezwarunkowej akceptacji nas takimi, jakimi jesteśmy. Nic nie musimy czynić, aby Bóg nas kochał. On czyni to bez żadnych wstępnych warunków, pomimo wszystko. To co nam pozostaje, to po prostu przyjąć Jego miłość i akceptację. Podobnie ma się rzecz z naszymi dziećmi. Czy można kochać swoje dziecko bezwarunkowo? Dlaczego dzieciom niezbędna jest bezwarunkowa akceptacja i co się dzieje, jeśli są jej pozbawione? Jakie znaczenie dla tworzenia się u dziecka obrazu siebie samego i poczucia własnej wartości ma akceptacja?
W dalszej części tego rozdziału poznamy odpowiedzi na te pytania, a także: Jak rozpoznać sytuację, w której sugeruje się dziecku, w niezauważalny niemal sposób, konieczność życia według zasady sukcesu? Gdzie Biblia mówi o unikalnej wartości każdej osoby i jak w związku z tym powinniście traktować swoje dzieci, by uszanować ich unikalność? Dlaczego „standardowe wychowanie” jest bezskuteczne? Gdzie Pismo Święte naucza o takich pojęciach, jak „poczucie własnej wartości” i „obraz własnej osoby”? Jaka jest biblijna definicja zdrowego poczucia własnej wartości? Dlaczego niektóre dzieci sądzą, że „skoro niewiele jestem wart, to może jestem zupełnie nic niewart”? Jak nauczać dzieci, że „uczyniono nas na obraz Boga” (a więc „mam wartość!”) i że „Bóg nie tworzy rzeczy bezwartościowych”?
Jak w praktyce okazywać dziecku bezwarunkową akceptację? Dlaczego akceptacja polega w istocie na wyborze i jak codziennie owego wyboru dokonywać?
